بررسی اثر نوع پایه و روش پیوند بر موفقیت پیوند و استقرار و بقاء تاک در انگور رقم سفید بی دانه (vitis vinifera cv. sefid bidaneh)

این پژوهش به منظور بررسی اثر پایه و روش پیوند بر درصد موفقیت پیوند، استقرار و بقاء تاک در انگور رقم سفید بی دانه طی سه مرحله مجزا به انجام رسید که این مراحل به شرح ذیل است: پیوند رومیزی: در قالب فاکتوریل با طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. فاکتور اول نوع پایه (صاحبی، سبز انگور قوچان، خلیلی دیوانه و سفید بی دانه (پایه خودش))، فاکتور دوم نوع قلمه (ساده و پاشنه دار). نتایج نشان داد اثر پایه روی درصد موفقیت پیوند و میانگین درصد کالوس در محل پیوند به ترتیب در سطح احتمال پنج و یک درصد معنی دار شد. پایه های سفید بی دانه، سبز انگور قوچان، خلیلی دیوانه و صاحبی به¬ترتیب بیشترین و کمترین درصد را در صفات اندازه گیری شده داشتنند، اثر نوع قلمه روی درصد موفقیت پیوند و میانگین درصد کالوس در محل پیوند در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد بطوری که قلمه های پاشنه دار در این صفات بازدهی بالاتری نسبت به قلمه های نشان دادند. پیوند سبز و اسکنه: به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد اثر تیمار مورد نظر (نوع پایه) روی اکثر صفات اندازه گیری شده از جمله موفقیت پیوند، قطر ساقه اصلی، فاصله میانگره ها، تعداد شاخه های جانبی، طول ساقه اصلی، درصد کلروفیل برگ، وزن تر و خشک برگ، میزان ازت و پتاسیم برگ معنی دار شد، به طوری که پایه¬های سبز انگور قوچان و خلیلی دیوانه به عنوان بهترین پایه ها در نظر گرفنه شدند. بین روش های پیوند، پیوند سبز بیشترین و پیوند رومیزی کمترین درصد موفقیت پیوند را داشت.